ع ر

نوشته ی عکاسی را می خواندم میگفت عکاسی گرفتن یک عکس نیست و بعد رفتن دنبال کار خودمان..باید با عکاسی زندگی کرد هر لحظه وهر جا وتمام دنیا را از دریچه ی لنز دیدن .....شاید این از ان حرفهاست که در ذهن بماند ....برای شاعری نقاشی نوشتن خوانندگی و....این حرف صدق میکند و برای هر کاری حتی عاشقی.......اما مگر میشود عاشق بود و هر لحظه عاشقی نکرد؟

شعری از شاعری بنام علیرضا روشن که شاعری اینترنتی بوده و بگفته ی روزنامه ی شرق بر حسب تصادف کسانی شعرش را می خوانند و همین باعث اعطای جایزه ای اروپایی به او میشود را اینجا می نویسم که علت چند خط بالا بوده و با خودم می گفتم شاعر از کجا به کجا می توانسته برسد به این شعر شاید ساعتها نشستن در پارکی روی نیمکت و خیره شدن به درختی و فکر کردن به کسی ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ درخت شکل ترا گرفت .. از بس بیاد تو به او نگاه کردم

یکشنبه 6 آذر 1390 - 8:59:52 PM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

mohsen

www.cloob.com/mohsenhacker

ارسال پيام

سه شنبه 2 اسفند 1390 10:14:45 AM

به اندازه ی نوشیدنـ یکـ ^{فنجانـ قهوه ی تلخ} بمانــ
بمان و تحمل کن
من نگرانــــــــ بعد رفتنتـ نیستمـ
من نگرانــــــ خاطرات شیرینـــــ _{لحظه هایـ با تو بودنمــ}
که همه را با رفتنتــــــ تلخ می کنیـــــــــ
پس بمانــــــ و با نوشیدنــــــــ ^{یک فنجانــــــ قهوه} کامـ خود را برای مدتیـ هرچند کوتاه تلخ کنـ
و بدانــــــــ مدتها کامـــــــ که نه ،
زندگیــــــ منـــــــــ را تلخ کردیــــــ
ومنـــــــ تلافیــــــ جز تعارفـــــــ ^{یکـــــــ فنجانـــــ قهوه ی تلــــــــخ} به تو نداشتمــــــــــــــ...